Wat is de betekenis van Fama?

de faam, een allegorisch-symbolische figuur uit de Romeinse dichtkunst, die op de Griekse godin Pheme (Hesiodus) teruggaat. Ze belichaamt het oncontroleerbare gerucht, de (bij voorkeur kwade) roep van de mens, en wordt door Ovidius als boodschapster van zowel waarheid als leugen beschreven, die niet van elkaar te onderscheiden zijn.

Romeinse personificatie van het gerucht (Verg. IV, 173 e.v.; Ov. XII, 39 e.v.).

godin van de roem; faam; mare.

roem; gerucht.

de faam, godin van het gerucht, geen eigenlijke mythologische figuur, hoewel Virgilius (Aen. 4, 178 vgg.) haar een dochter noemt van Tellus ; hij stelt haar voor als gevleugeld en met evenveel ogen en oren, tongen en monden, als zij veren aan het lichaam draagt.

ae, f. 1. praatje, gerucht, verhaal, farria et litteris, mondeling en schriftelijk, Caes. 2. oordeel der menigte, openbare mening, volksstem. | roep; praegn. = goede naam, eer, roem, ook = slechte naam.

(Griekse mythologie), de godin van het, zowel goede als kwade, gerucht.

f. faam, gerucht; roep, goede naam, reputatie; beroemd-, vermaardheid.

(Lat.) 1 v. godin van de roem; (goede or kwade) raam; ~ crescit eundo, het gerucht groeit gaande; ~ volat, de faam heeft vleugels; 2 Flota Aerea Mercante Argentina, Argentijnse Luchtvaartmij.