Wat is de betekenis van essence?

(Fr.), v. (-s, -n), 1. het wezenlijke van iets. 2. sterk, inz. aromatisch aftreksel; oneig. als ben. van scheikundig bereide stoffen met geconcentreerde smaak of geur, gewoonlijk bestemd om sterk verdund gebruikt te worden, inz. vruchtenessence.

essence - Zelfstandignaamwoord 1. (kookkunst) sterk geconcentreerd aromatisch aftreksel van geurstoffen of smaakstoffen 2. (scheikunde) scheikundig bereide stof met geconcentreerde smaak of geur Verwante begrippen essentie

[Fr., van Lat. essentia: zie essentie] 1 het wezenlijke van een zaak; 2 oorspr.: aftreksel van plantedelen dat een of ander werkzaam bestanddeel bevatte; thans: geconcentreerd aftreksel, spec. geconcentreerde oplossing van natuurlijke of chemisch bereide geur- en smaakstoffen in een geschikt oplosmiddel,...

geurig aftreksel; het wezenlijke

Tegenwoordig wordt daar meestal een geur- of smaakstof mee bedoeld. In de homeopathie en fytotherapie betekende het ooit een alcoholisch extract van verse planten. Daartegenover stond dan een tinctuur, die met alcohol van gedroogde planten was gemaakt. Dat onderscheid bestaat niet meer. Aan de term tinctuur of oertinctuur kan geen medicijngebruiker...

het wezen, de geest; geconcentreerd aftreksel voor bereiding van limonade enz.; benzine.

wezen, natuur; aftreksel, extract; vluchtige olie, benzine, terpentijn; boomsoort; essence minérale, gezuiverde petroleum; par essence, van nature, uiteraard.

1. wezen, 't essentiële; 2. essence: af-, uittreksel, vluchtige olie; 3. reukwerk; essence of meat, vleesextract; he is the essence of politeness, de beleefdheid zelf.

concentraat dat de drager is van een typerende smaak of geur.