Wat is de betekenis van Erfpacht?

Een erfpacht is een overeenkomst tussen een grondeigenaar en erfpachter, waarbij de erfpachter het recht krijgt om een stuk grond te gebruiken gedurende een bepaalde periode (vaak meerdere decennia), in ruil voor periodieke betalingen aan de grondeigenaar. De erfpachter kan op deze grond een huis of gebouw bouwen en gebruiken, maar het eigendom van...

erfpacht - Zelfstandignaamwoord 1. pacht waarvan de duur niet aan het leven van de pachter verbonden is en die op diens erfgenamen overgaat Woordherkomst samenstelling van erf(werkwoord) en pacht

Erfpacht is regelgeving waarin het huurrecht van grond of gebouwen is bepaald dat overgaat op erfgenamen. (Encyclo.nl)

Erfpacht is een Zakelijk recht dat de erfpachter de bevoegdheid geeft eens anders onroerende zaak te houden en te gebruiken.

Erfpacht is een vorm van pacht waarbij de pacht doorloopt in geval de verpachter komt te overlijden. Bij erfpacht worden bepaalde stukken grond waar onroerend goederen op worden gebouwd niet gekocht, maar gehuurd van de verpachter. Wanneer men een woning koopt, is het in veel gevallen noodzakelijk om ook een bedrag te betalen voor de grond waar de...

Beperkt zakelijk recht dat de bevoegdheid geeft een onroerende zaak van een ander te houden en te gebruiken.

zakelijk recht op het gebruik van grond, hetzij voor agrarische doeleinden, hetzij om er gebouwen op te plaatsen. Meestal verleent de grondeigenaar dit recht voor een bepaalde tijd, b.v. voor 75 jaren, maar ook eeuwigdurende erfpacht is mogelijk. De „erfpachter” betaalt periodiek een vergoeding, canon genoemd. Bij het einde van de erfpa...

v. (-en), pacht waarvan de duur niet aan het leven van de pachter verbonden is; het in gebruik en genot afstaan van een onroerend goed (gewoonlijk door een gemeente of de Staat) tegen betaling van een jaarlijkse pacht (in geld, voortbrengselen of vruchten), veelal voor een tijd van 99 jaren: een stuk grond in erfpacht uitgeven; — ook h...

zakelijk recht om het algehele genot van eens anders onroerend goed te hebben tegen betaling van een jaarlijkse pacht, canon geheten. In Ned. geregeld bij artt. 767-783 B.W. E. kan verkregen worden bij overeenkomst of testament of door verjaring. Vestiging geschiedt voor bepaalde tijd, voor onbepaalde tijd of voor „eeuwig’ . Erfpachter...