1) (19e eeuw) (inf.) zeuren, zaniken. Waarschijnlijk afgeleid van het scheldwoord 'emmer' (hoer) met de gedachte aan ouwehoeren*. Syn.: beunnaaien*; bitchen*; dimdammen*; discuzeuren*; eieren*; etterbakken*; etteren*; gallen*; gorten*; griepen*; hassebassen*; kalegezichten*; kankeren*; karnen*; klepzaniken*; klepzeiken*; kletskamizole...

emmeren - Werkwoord 1. (intr) zeuren, zeiken Woordherkomst afgeleid van emmer met het achtervoegsel -en

emmeren - regelmatig werkwoord uitspraak: em-me-ren 1. er op een vervelende manier telkens weer over praten of om vragen ♢ hij kan urenlang emmeren over zo'n probleem Regelmatig werkwoord: em-me-ren ik emmer ...

Iets luchtigs. Immigranten uit agrarische streken worden soms geitenneukers genoemd. Het is een verwijzing naar seks tussen mensen en dieren, een verschijnsel dat vooral, maar niet vaak, voorkomt in agrarische samenlevingen. Ook in het vroegere agrarische Nederland kwam seks tussen mens en dier vaker voor dan nu. Het heeft zelfs een algemeen bekend...

Emmeren - sodomie plegen met paarden of koeien. De bedrijver nam dan plaats op een emmer. Vroeger voorkomend bij huzaren.

(onov ww; emmerde; h. geëm- merd) TU spreektaal - trainen met de voltige-emmer.

emmeren - coïteren, (ENDT). Gebaseerd op de sexuele omgang met paarden of koeien, waartoe de bedrijver zich op een emmer posteert.

onbep. w., (gemeenz.) zeuren, zaniken: lig toch niet te —.

onbep. w., (gemeenz.) zeuren, zaniken: Zit toch niet te emmeren.

EMMEREN, (gemeenz.) lig toch niet te emmeren, te zeuren, te zaniken.