Wat is de betekenis van durf?

durf - Zelfstandignaamwoord 1. het vermogen om moed te tonen ♢ Heb jij de durf om het anders te doen. 2. iets kunnen doen wat nuttig is maar ook gevaarlijk ♢ Hij had de durf om tegen zijn baas te zeggen dat het werk te zwaar en te gevaarlijk is. ...

durf - zelfstandig naamwoord 1. het durven ♢ hij heeft een behoorlijke hoeveelheid durf Zelfstandig naamwoord: durf de durf Synoniemen bravoure, lef

moed; dapperheid; gedurf, die moed hê; waag; mag.

s., doar, durf.

...

m., 1. de eigenschap van te durven, t.w. iets ongewoons (niet bepaald: gevaarlijks) te ondernemen of te ontwerpen, stoutheid: een plan dat van grote durf getuigt; bewonderd om zijn durf; 2. iets waar moed toe behoort: dat is nog al een durf.

m.; moed; waagstuk; er zit durf in dien jongen; een staaltje van grote durf; zie lef.

m. 1. Eig. het durven, moed, stoutheid: er zit in die jongen. 2. Metn. wat men durft: het is een hele -.

m., 1. de eigenschap van te durven, nl. iets ongewoons (niet bepaald: gevaarlijks) te ondernemen of te ontwerpen: een plan dat van grote durf getuigt; bewonderd om zijn durf; 2. iets waar moed toe behoort: dat is nogal een durf.