Wat is de betekenis van Dubbele breking?

dubbele breking - De neiging van een materiaal een lichtstraal uiteen te laten vallen of de mate waarin een straal uiteenvalt in twee ongelijk gebroken, vlak gepolariseerde stralen van orthogonale polarisatie.

Verschijnsel, dat de brekingsindex van licht afhankelijk is van de richting waarin het licht zich voortplant. Stoffen die dit verschijnsel vertonen noemt men optisch anisotroop (z. Brekingsindex).

verschijnsel dat bepaalde kristallen bij diverse standen één lichtstraal in 2 nietsamenvallende lichtstralen splitsen. De twee uittredende lichtbundels blijken gepolariseerd (z polarisatie) te zijn, terwijl het polarisatievlak van de ene lichtstraal loodrecht op dat van de andere staat.

Bij breking van het licht aan het scheidingsvlak tussen de lucht en een kristal, mits dit niet tot het regulaire kristalstelsel behoort, merkt men niet één, maar twee gebroken stralen op. Dit verschijnsel is door Bartholinus ontdekt in 1669 aan een stuk calciet. Men onderscheidt bij kalkspaat en andere eenassige kristall...

Tengevolge van de ➝ anisotropie wordt een lichtstraal, vallende op een niet regulair kristal, gesplitst in twee stralen, die zich optisch zeer verschillend gedragen. De gewone straal, lineair gepolariseerd, gedraagt zich als in een isotroop medium. Voor den buitengewonen straal, die lineair is gepolariseerd, loodrecht op den gewonen, is de brekings...

eigenschap van bepaalde stoffen dat een invallende lichtbundel in twee verschillende richtingen gebroken wordt (afb.). Het verschijnsel werd in 1669 ontdekt bij kalkspaat. Laat men de straal loodrecht op het grensvlak lucht-kalkspaat invallen, dan gaat één van beide stralen rechtdoor, de andere krijgt een afwijkende richting, beide bu...