Wat is de betekenis van drieklank?

...

m. (-en), 1. (muz.) akkoord v. drie tonen v. een octaaf, inz. van grondtoon, terts en quint; benevens de akkoorden die door omkering hieruit gevormd kunnen worden; 2. (taalk.) (veroud.) vereniging van drie verschillende klinkers; het beschaafde Nederlandse heeft geen andere drieklank dan alleen iau in het tussenw. miauw.

drieklank - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) een foneem dat uit drie klinkers bestaat die binnen één lettergreep in elkaar overgaan ♢ In het Nederlands komen geen drieklanken voor. 2. (muziek) de samenklank van drie unieke tonen (gelijke tonen in andere octaven tellen niet mee), die zodan...

Drieklank is een samenklank van drie tonen (zie toon (2)), bestaande uit grondtoon, terts en kwint.

akkoord bestaande uit drie tonen, b.v. c.e.g.: grondtoon, terts en kwint.

een samenklank die bestaat uit een grondtoon, een terts en een kwint. De drieklanken worden onderscheiden in consonante (de grote en de kleine) en dissonante (de verminderde, overmatige, hard verminderde en dubbel verminderde) drieklanken.

(muz.), accoord van die tonen, welke (in beginsel) telkens een terts hoger liggen. Men heeft ,,grote-terts”-accoorden (grote + kleine terts), ,,kleine terts”-accoorden (kleine+grote terts), voorts de verminderde (kleine + kleine t.) en overmatige accoorden (grote + grote t.).

is in de ruimste zin een uit drie tonen bestaand accoord. In het algemeen gebruikt men het woord in een engere betekenis, nl. voor een accoord bestaande uit grondtoon terts en kwint en voor de door afleiding hiervan (nl. door de onderste of bovenste toon respectievelijk een octaaf hoger of lager te verplaatsen) verkregen „omkeringen”: s...

m. -en (1 muz. samenklank van drie tonen van een octaaf; 2 spraakk. triphthong, vero.): 1. een harmonische —, bestaande uit grondtoon, terts en quint; 2. iaauw in miaauw wordt nog als — beschouwd.