Wat is de betekenis van drieklank?

drieklank - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) een foneem dat uit drie klinkers bestaat die binnen één lettergreep in elkaar overgaan ♢ In het Nederlands komen geen drieklanken voor. 2. (muziek) de samenklank van drie unieke tonen (gelijke tonen in andere octaven tellen niet mee), die zodan...

Drieklank is een samenklank van drie tonen (zie toon (2)), bestaande uit grondtoon, terts en kwint.

akkoord bestaande uit drie tonen, b.v. c.e.g.: grondtoon, terts en kwint.

m. (-en), 1. (muziek) een samenstelling van drie tonen: grondtoon, terts en kwint; 2. (vero.) vereniging van drie verschillende klinkers; het beschaafd Ned. heeft geen andere drieklank dan alleen iau in het tw. miauw. Men onderscheidt grote (grote terts, reine kwint), kleine (kleine terts, reine kwint), verminderde drieklank (kleine terts, vermind...

een samenklank die bestaat uit een grondtoon, een terts en een kwint. De drieklanken worden onderscheiden in consonante (de grote en de kleine) en dissonante (de verminderde, overmatige, hard verminderde en dubbel verminderde) drieklanken.

m. (-en), 1. (muz.) akkoord v. drie tonen v. een octaaf, inz. van grondtoon, terts en quint; benevens de akkoorden die door omkering hieruit gevormd kunnen worden; 2. (taalk.) (veroud.) vereniging van drie verschillende klinkers; het beschaafde Nederlandse heeft geen andere drieklank dan alleen iau in het tussenw. miauw.

(muz.), accoord van die tonen, welke (in beginsel) telkens een terts hoger liggen. Men heeft ,,grote-terts”-accoorden (grote + kleine terts), ,,kleine terts”-accoorden (kleine+grote terts), voorts de verminderde (kleine + kleine t.) en overmatige accoorden (grote + grote t.).

Drieklank - De eenvoudigste Harmonie of Akkoord; samenstelling van drie tonen: grondtoon, terts en kwint. De d., gevormd op de le, 5e en 4e tonen van de toonladder, bevatten met elkander alle tonen van die toonl., en zijn daarom het eenvoudigste en meest afdoende middel om de tonaliteit vast te stellen. Deze waarheid leidde Hugo Riemann tot de opst...

DRIEKLANK, m. (-en), (muz.) akkoord van grondtoon, terts en quint; benevens de accoorden die door omkeering hieruit gevormd kunnen worden; — (taalk.), (veroud.) eene veieeniging van drie verschillende klinkers: oei, ieu. (Deze worden nu als tweeklanken beschouwd. Het beschaafde Nederlandsch heeft geene andere drieklanken, dan alleen iaau in h...

Drieklank is in de muziek ieder uit drie toonen bestaand accoord; de volkomen consonérende of harmonische drieklank in het bijzonder is de verbinding van den grondtoon met zijn terts en zijn quint. Hij heet groote of harde drieklank (duraceoord), als de terts groot en de quint rein is; klein of week (mol-accoord), als de quint wel is waar ook rein,...