Wat is de betekenis van Dissident?

betekenis andersdenkend uitspraak [dis-sie-dent] citaat "Waar blijft de Corbyn, Tsipras of Iglesias van Nederland? Dat is een goede vraag. In de categorie oud-linkse politieke veteranen denk ik dan aan iemand als Adri Duivesteijn, die toch een soort van dissidente rebel in de PvdA is." Bron: De vijf spannendste vernieuwers op links volg...

dissident - Zelfstandignaamwoord 1. (politiek) (religie) andersdenkende binnen dezelfde partij of dezelfde godsdienst ♢ Er was één dissident binnen de coalitie: PvdA’er Jacques Monasch. Hij kondigde dinsdag zoals verwacht aan met de oppositie mee te zullen stemmen. „Europa gaat te snel”, verkondigde he...

Dissident - wie politiek van opvatting verschilt, andersdenkende. Ook gebruikt voor iemand die zich losmaakt van een bepaalde religie. In de politieke wereld vooral gebruikt met betrekking tot communistische regimes, dus een tegenstander hiervan, bijv. Sacharov. Het woord dissident komt van Lat. dissidere uiteen zitten. ​

dissident - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: dis-si-dent 1. wie een andere overtuiging heeft ♢ Lucas heeft een dissidente mening over dat onderwerp Bijvoeglijk naamwoord: dis-si-dent de/het dissidente ... ...

Een andersdenkende. In de twintigste eeuw is dissident de aanduiding van mensen die zich verzetten tegen een politiek systeem, zoals bijvoorbeeld het communistische, en daarbij de door de staat vastgestelde (enge) grenzen van de toegestane kritiek overschrijden. In de Sovjetunie rekende men tot de dissidenten onder meer joden die wilden emigreren...

[Lat. dissidens, -sidentis = o.dw] 1 andersdenkende; 2 (spec. in de voormalige Sovjet-unie) vooraanstaande persoon (schrijver e.d.) die openlijk kritiek leverde op het regime, daarom vervolgd werd en al dan niet zijn land wist te verlaten.

andersdenkend(e)

Lid van de Tweede-Kamerfractie van het CDA, die bij stemmingen een afwijkend stemgedrag vertoont. Zie ook loyalist.

iemand die zich van een erkend kerkgenootschap heeft afgescheiden; een andersdenkende.