Wat is de betekenis van directe rede?

directe rede - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) een stijlvorm waarbij de gedachte of uitspraak van een derde rechtstreeks door de spreker wordt aangehaald en doorgaans tussen aanhalingstekens wordt geplaatst. ♢ "Dit is een directe rede.", zei de leraar tegen de klas. Woordherkomst...

het nauwkeurig weergeven van de gesproken woorden, letterlijke aanhaling; b.v. hij zei: „Morgen wordt het mooi weer”; zie ook indirecte rede.

(oratio recta) noemt men in de taalkunde de rechtstreekse, woordelijke weergave van iemands woorden. Men kenmerkt deze aanhaling in geschrifte door aanhalingstekens. De aanhaling vormt een bijzin die de woordorde heeft van een hoofdzin. Bijv.: Vader zei: „je mag daar niet aankomen”.

(gram m.). Hieronder verstaat men het direct gesproken woord. Bij weergave in druk of schrift wordt dit tusschen aanhalingsteekens geplaatst en begint het met een hoofdletter, bijv.: Hij zeide: „Ik blijf thuis”.

taalkundige constructie waarin gesproken woorden letterlijk worden weergegeven. Binnen een taaluiting kan men aanhalen wat door de spreker of door een ander vroeger is gezegd. Dit kan door de ware gebruikte woorden, of de woorden die verondersteld worden gesproken te zijn, precies in dezelfde vorm te herhalen b.v.: Ik zei: ‘Ik vertrouw de zaa...

Directe rede - zie INDIRECTE REDE.