Wat is de betekenis van Dialect?

(<Gr.-Lat.), o. (-en), 1. de bijzondere spraak ener streek of plaats, voor zover ze afwijkt van de algemene of landstaal, tongval, streektaal: het Rotterdamse dialect; het dialect van de Achterhoek ; hij spreekt dialect; 2. ieder van de talen die uit een gemeensch. grondtaal zijn voortgekomen : de Westgermaanse dialecten ;

dialect - Zelfstandignaamwoord 1. (taalkunde) een taalvariëteit met onderscheidende grammaticale, fonologische en andere kenmerken ♢ Ook het Surinaams-Nederlands is een dialect van het Nederlands. 2. een niet-standaard taalvariëteit ♢ Het Nederlands kent verschillen...

dialect - zelfstandig naamwoord uitspraak: di-a-lect 1. taal die in een bepaalde streek of stad gesproken wordt ♢ ze speken hier het West-Friese dialect Zelfstandig naamwoord: di-a-lect het dialect ...

Het begrip ‘dialect' als aanduiding voor ‘streektaal' heeft in het Nederlands in de 18e eeuw zijn intrede gedaan en pas in de 20e eeuw in het Fries. Het kent twee definities: een taalkundige en een sociale. Volgens de taalkundige definitie is een dialect een variëteit binnen een groter geheel van nauw verwante taalvariëteiten. Zo zijn Kleifries, Wo...

(o.), de taal die wordt gesproken in een bepaalde streek of plaats, voor zover ze verschilt van de standaardtaal.

Dialect - Het plat Amsterdamse dialect verschilt alleen wat betreft de klank van het Algemeen Beschaafd Nederlands. Andere verschillen zijn er niet. Het plat Amsterdams loopt geen gevaar te verdwijnen, zoals wel het geval is bij andere dialecten. Jonge A'dammers spreken meer plat dan oudere inwoners van de hoofdstad. Dit concludeerde Henriette Scha...

dialect - Lokale, geografische varianten van signalen die licht afwijken van de gemiddelde communicatie van een soort. Men vindt d. bijvoorbeeld terug in vogelliederen of bijendansen.

[Lat. dialectos, Gr. dialektos = tongval, van dialegein = uitlezen, converseren] wijze van spreken eigen aan streek of klasse, met eigen woorden, uitdrukkingen e.d., streektaal.

(dialekt) streektaal