Wat is de betekenis van dendriet?

dendriet - Zelfstandignaamwoord 1. (neurologie) uitloper van (het cellichaam van) een zenuwcel     ♢ Als de neurotransmitters een dendriet van de volgende cel bereikt hebben, binden ze aan receptoren die zich op de dendriet bevinden. 2. vertakkingen op een ijskristal     ♢ Langs...

Dendriet (gr. boommens, van dendros = boom) was monnik die zich in eenzaamheid in een boom heeft teruggetrokken om dichter bij God te kunnen zijn. Het is een vorm van ascese.

dendriet - Afferente uitloper van het cellichaam van een neuron. Met vele vertakkingen vangt een d. de signalen op van andere cellen en geleidt deze naar het cellichaam.

[v. Gr. dendritès = boomachtig, boom-, van dendron = boom] 1 een der vertakkingen van een zenuwcel (boomvormig; vgl. neuriet) die de prikkeling naar cel toe geleidt; 2 figuur op vlakken of spleten van sommige gesteenten in de vorm van een struik of boompje: een oxydatieverschijnsel.

(G., dendron = boom), uitloper van zenuwcel, geleidt de impuls naar de cel toe.

dendron, de sterk vertakte uitlopers van zenuwcellen, welke prikkels van diverse punten af naar de cel toe geleiden. Vgl. axon.

(<Gr.), m. (-en), 1. figuur in de vorm van een boompje of struikgewas op de voegvlakken en in spleten van sommige gesteenten, een oxydatieproduct van verschillende metalen, meest van mangaan en ijzer; 2. vertakking van een zenuwcel.

(Gr. dendritês --tot een boom behorend; déndron = boom). Metaalneerslag van een merkwaardigen vertakten (op een boom gelijkenden) vorm, die bij electrolyse aan een der electronen kan ontstaan.

o. op denneboom gelijkend kristal.