Wat is de betekenis van dendriet?

(<Gr.), m. (-en), 1. figuur in de vorm van een boompje of struikgewas op de voegvlakken en in spleten van sommige gesteenten, een oxydatieproduct van verschillende metalen, meest van mangaan en ijzer; 2. vertakking van een zenuwcel.

dendriet - Zelfstandignaamwoord 1. (neurologie) uitloper van (het cellichaam van) een zenuwcel     ♢ Als de neurotransmitters een dendriet van de volgende cel bereikt hebben, binden ze aan receptoren die zich op de dendriet bevinden. 2. vertakkingen op een ijskristal     ♢ Langs...

Dendriet (gr. boommens, van dendros = boom) was monnik die zich in eenzaamheid in een boom heeft teruggetrokken om dichter bij God te kunnen zijn. Het is een vorm van ascese.

dendriet - Afferente uitloper van het cellichaam van een neuron. Met vele vertakkingen vangt een d. de signalen op van andere cellen en geleidt deze naar het cellichaam.

[v. Gr. dendritès = boomachtig, boom-, van dendron = boom] 1 een der vertakkingen van een zenuwcel (boomvormig; vgl. neuriet) die de prikkeling naar cel toe geleidt; 2 figuur op vlakken of spleten van sommige gesteenten in de vorm van een struik of boompje: een oxydatieverschijnsel.

letterlijk: boom, een op een denneboom lijkende kristalgroei die vooral bij metalen, maar ook in gesteenten en mineralen kan optreden. Deze structuur is gekenmerkt door een hoofdgroei met loodrecht daarop secundaire groei die zich in drie ruimtelijke richtingen kan voortzetten.

(G., dendron = boom), uitloper van zenuwcel, geleidt de impuls naar de cel toe.

dendron, de sterk vertakte uitlopers van zenuwcellen, welke prikkels van diverse punten af naar de cel toe geleiden. Vgl. axon.

(Gr. dendritês --tot een boom behorend; déndron = boom). Metaalneerslag van een merkwaardigen vertakten (op een boom gelijkenden) vorm, die bij electrolyse aan een der electronen kan ontstaan.