Wat is de betekenis van Delict?

delict - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) een gedraging die bij de wet verboden is zowel de ernstige misdaden als de minder ernstige overtredingen     ♢ Op delicten rust straf. Synoniemen strafbaar feit, vergrijp

Een delict is een strafbaar feit.

delict - zelfstandig naamwoord uitspraak: de-lict 1. strafbaar feit, overtreding zowel als misdrijf ♢ op het delict 'mishandeling' staat een strenge straf Zelfstandig naamwoord: de-lict het delict ...

Strafbaar feit.

Een delict is een menselijke gedraging die binnen de grenzen van een wettelijke strafbepaling valt en derhalve strafbaar is gesteld door de wetgever. Delicten staan in verschillende wetboeken opgenomen. Enkele voorbeelden hiervan zijn: de Wet wapens en munitie, de Wegenverkeerswet en de Opiumwet. Echter, de bekendste wet waarin delicten staan opgen...

een oud eufemisme (reeds in de zestiende eeuw gebruikelijk) voor misdaad; vergrijp; overtreding van de wet. Afgeleid van het Latijnse ‘delictum’. Een vreemd woord schept de nodige afstand. Soms willen we de gevoelens van bepaalde mensen sparen door hun tekortkomingen (lichamelijke, geestelijke of morele) te camoufleren. Het aantal seksuele delicten...

Strafbaar feit.

[v. Lat. delinquere, delictum = falen, een fout begaan, van linquere = verlaten] (jur.) strafbare daad, misdrijf.

Strafbaar feit, uiteenvallend in misdrijven en overtredingen.