deductie (deduktie)
[➝Lat.], v. (-s), afleiding van het bijzondere uit het algemene; ook de afgeleide waarheid zelf. (e) Bij de deductie berust de waarheid van een uitspraak door redeneren op de waarheid van eerder gedane uitspraken. Een zodanige redenering heet een bewijs. De allereerste uitspraken zijn de ➝axioma’s: deze worden zonder bewijs aangenomen want er...
