Wat is de betekenis van dashond?

m. (-en), kleine kort-, ruw- of langharige hond met lang lijf en korte, buitenwaarts gekromde poten, op de dassenjacht gebruikt (Canis fam. vertago).

hond met een lang lichaam. hond met een langggerekt lichaam en korte poten, die vooral wordt gehouden als gezelschapshond, maar oorspronkelijk als jachthond dienst deed; teckel. Voorbeelden: Een worst heeft zijn vorm te wijten aan de darm waarin hij zit, een dashond aan de gangen waarin hij de das achternazat. Midas Dekkers, Poot:...

dashond - Zelfstandignaamwoord 1. (dierkunde) een hondensoort, klein, met lang lijf en korte poten, die speciaal gefokt wordt voor de jacht op dassen     ♢ Hij heeft thuis een dashond.

s., taks(houn).

of teckel, hond voor de korte jacht; behoort tot de zgn. aardhonden d.w.z. dat de tot deze groep behorende honden de dieren tot onder de grond vervolgen. Dit ras wordt speciaal in Duitsland gefokt; langharig, ruwharig en kortharig. Deze laatste is de ware dashond. Zeer korte poten; bruin of zwart.

vaak teckel genoemd, jaagt in Duitsland reeds sedert de 5de eeuw op das en bever en kwam ook in West-Europa voor. Tot in onze eeuw werden afzonderlijk gefokt en gekeurd dashonden met kromme en met rechte voorbenen, de eerste voor de jacht onder de grond, de laatste om op laagbegroeide grond wild op te sporen en te voorschijn te drijven; zij stonden...

m. -en (korlpotige hond voor de dassenjacht); ook: taks.

hondensoort m. korte kromme pooten en lang lichaam, intelligent en bijtlustig, geschikt v/d jacht op dassen en vossen.

Dashond - ➝ Hondachtigen.