Wat is de betekenis van constructie?

(Fr.-Lat.), v. (-s, ...tiën), 1. bouw, inrichting, schikking der delen: de constructie van een schip. 2. het construeren, bouwen: werkplaats voor de constructie van vliegtuigen. 3. wat door construeren ontstaat: een ingcivikkelde constructie; ook van geestelijke vormen: een diepzinnige constructie. 4. samenvoeging v...

constructie - Zelfstandignaamwoord 1. het in elkaar zetten of produceren van iets     ♢ Bij de constructie van auto's worden grote hoeveelheden spoelwater gebruikt bij de oppervlaktebehandeling.     ♢ De constructie van het verleden. 2. (bouwkunde) een bouwkundige (dr...

constructie - zelfstandig naamwoord uitspraak: con-struc-sie 1. de manier waarop iets in elkaar zit ♢ de constructie van die steiger is niet stevig Zelfstandig naamwoord: con-struc-sie de constructie ...

Een constructie is het geheel dat ontstaat door een aantal losse onderdelen samen te voegen tot één stevig geheel; de onderdelen blijven zichtbaar; het in- of uitwendige skelet van een vorm (1) dat voor de stevigheid zorgt; het vaak aan het oog onttrokken geheel van draag- en steunbalken.

(konstruktie) bouw; samenstelling; woordschikking

(Fr.: construction; Du.: Bau, Konstruktion; Eng.: construction), in het algemeen: samenstelling, aanleg, opbouw; in de techniek de samenvoeging van onderdelen en grondstoffen tot een bruikbaar object (gebouw, machine enz.). Verder zie Bouwconstructies; Ontwerp- en Constructieleer; Staalconstructies)....

samenstelling, bouworde; inrichting; zinsbouw, woordvoeging; in de wiskunde: het tekenen van een figuur nodig voor een bewijs.

(1), in de bouwkunde een samenstel van versch. onderdelen tot een bouwkundig geheel, dat aan bepaalde eisen van stevigheid en duurzaamheid beantwoordt. De constructieleer behandelt de bewerking van de versch. materialen in verband met hun eigenschappen; (2) woordschikking in een zin. Constructie-werkplaatsen, voor het wapen der artillerie te Delft...

v. samenstelling, bouw; woordschikking.