Wat is de betekenis van blikken?

(19e eeuw) (sold.) officier van de administratie. Zo iemand wordt in legerkringen niet beschouwd als een echt soldaat. Zie ook: blikken Jan. • Blikken, (Een - een officier van administratie. (Taco H. de Beer en E. Laurillard: Woordenschat, verklaring van woorden en uitdrukkingen. 1899)

blikken - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van het zelfstandig naamwoord blik blikken - Bijvoeglijk naamwoord 1. van blik vervaardigd ♢ Er zat een blikken plaatje opgeschroefd. 2. alsof van blik vervaardigd of afkomstig daarvan ♢ De toeter produceerde...

Blikken - officier van de administratie. Wordt niet beschouwd als een echt soldaat.

blikken - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: blik-ken 1. van blik gemaakt ♢ zij maakt prachtige blikken sieraden Bijvoeglijk naamwoord: blik-ken

1. - dominee,spottende benaming voor een onbevoegd predikant, een straatprediker. Het bijvoeglijk naamwoord blikkenmoet hier worden opgevat in de bet. ‘onecht, van weinig waarde’. Deze benaming, teg. verouderd, dateert volgens de etymologische woordenboeken van ca. 1875. In Woordenschatlezen we dat het tussen 1850 -1860 de naam was van een bedelaar...

1. v., eagje, loaitsje, sjen. 2. adj., blik(k)en.

(blikte, heeft geblikt), de ogen slaan op; niet in dagelijkse taal.

I. bn. (van blik): een blikken doos; een keteltje, fig. een opvliegend karakter; een blikken dominee, a) straatpredikant, oefenaar, b) spotnaam voor een onbevoegd predikant; de blikken bruiloft, 6¼-jarig huwelijksfeest. II. blikte, h. geblikt (de blik op of naar iets slaan): opwaarts blikken; zegsw. zonder (te) blikken of (te) blozen, zonder...

I. ('blikkən) bn. van blik : een doos; Scherts. een -, een officier van administratie. →: bruiloft, dominee, ketel. II. ('blikkən) (blikte, heeft geblikt) 1. bleek worden, alleen in de uitdrukking : zonder noch blozen, zonder verlegenheid, zonder wroeging. 2. de blik op iets slaan : in het rond, opwaarts -.