Wat is de betekenis van blameren?

(blameerde, heeft geblameerd), 1. laken, berispen, een blaam werpen op; 2. zich blameren, een blaam op zich laden; in zwakker opvatting: reden geven tot bespotting of minachting.

blameren - Werkwoord 1. (ov) te schande maken, onteren 2. (refl) in kwaden naam brengen ♢ Hij heeft zich daarmee danig geblameerd. Woordherkomst Van het Engelse blame of het Franse blâmer, van het Latijnse 'blastemare' met het achtervoegsel -eren Verwante begrippen blamage

[Fr. blâmer = afwijzen, afkeuren, berispen, van Lat. blasphemare, zie blasfemie] blaam werpen op, laken, berispen.

berispen; reden geven tot bespotting

belasteren, in opspraak brengen.

v., blamearje.

geblameerd (Fr. een blaam werpen op iem.; iem. oneer aandoen; berispen): iem. blameren; zich blameren.

('me:rәn) (blameerde, heeft geblameerd) 1. in het openbaar vermanen. 2. belasteren. 3. een blaam op iemand werpen ; hij heeft zichzelf geblameerd met dat te doen.

[Fr. blâmer, afwijzen, afkeuren] (blameerde, heeft geblameerd), 1. laken, berispen, een blaam werpen op; 2. zich blameren, een blaam op zich laden; in zwakkere opvatting: reden geven tot bespotting of minachting.