Wat is de betekenis van benemen?

benemen - Werkwoord 1. (ov) iemand iets ~: laten verliezen ♢ Dit benam hem de lust om nog verder te eten. Woordherkomst Afgeleid van nemen met het voorvoegsel be-

benemen - onregelmatig werkwoord uitspraak: be-ne-men 1. van hem wegnemen ♢ het beneemt mij de eetlust als ik hem zie knoeien Onregelmatig werkwoord: be-ne-men ik beneem jij/u beneemt...

- plaats benemen, plaats innemen, plaats beslaan.

1. (Plaats) innemen, beslaan; - die kast beneemt te veel plaats. 2. Van gewaarwordingen, gedachten e.d.: (iem.) zodanig in beslag nemen dat hij ze niet van zich af kan zetten; (iem.) bezighouden, inpalmen, obsederen Later, als ik groter werd, en dacht en sprak over andere, nieuwe dingen, die mij helemaal benamen en mij ’t onderste bov...

v., binimme, ûntnimme.

...

(benam, heeft benomen), 1. (iets onstoffelijks) ontnemen, wegnemen van: iem. de moed benemen; iem. het uitzicht, het licht benemen; — zich het leven benemen, zelfmoord plegen. 2. (Zuidn.) (plaats) innemen, beslaan.

benam, h. benomen (1 ontnemen, wegnemen, doen verliezen; 2 Z.-N. ruimte beslaan, innemen): 1. zich het leven benemen, zelfmoord plegen; dat beneemt mij alle hoop; 2. Z.-N. die tafel beneemt veel plaats.

(bənemən) (benam, heeft benomen) ontnemen, alleen in bepaalde uitdrukkingen : de lust -; dat beneemt mij alle moed. → leven. Syn. → afhandig (maken).