Wat is de betekenis van beklimmen?

(1712) (inf.) (meestal vanuit mannelijk standpunt) geslachtsgemeenschap hebben. Komt reeds voor in de werken van Rusting. Ook: berijden; bestijgen. Vgl. Spaans: montar. • Zij had mij in mijn onschuldige slaap beklommen en ik voelde hoe mijn door ochtendstijfte niet geheel onbruikbare fluit als een dobber in haar lichaam lag te zwalpen...

beklimmen - Werkwoord 1. (ov) naar de top van iets, zoals een berg, klimmen ♢ De Everest wordt nu door velen beklommen, maar zal niet ophouden ook slachtoffers te eisen. Woordherkomst Afgeleid van klimmen met het voorvoegsel be-

beklimmen - onregelmatig werkwoord uitspraak: be-klim-men 1. ergens op klimmen ♢ zij hebben het plan om die berg te gaan beklimmen Onregelmatig werkwoord: be-klim-men ik beklim jij/u bek...

beklimmen - (van de man) geslachtsgemeenschap hebben met (vgl. berijden, bekruipen, bestijgen). Elk weewtje liet sich, met een swijgert (= stiekum?). Van elk beklimmen, s. v. rusting, Werken 2:, 33 [1712]. bekruipen, (een vrouw) bespringen, ‘naaien’ (vgl. bespringen, berijden, beklimmen). De dochter... wort van eenighe soldaaten vast ge...

v., bikliuwe, bikladderje, biklanterje.

...

(beklom, heeft beklommen), door klimmen komen op (een muur, wal enz.); — oneig.: de troon beklimmen, bestijgen, de regering aanvaarden.

beklom, h. beklommen (door te klimmen, ergens op komen): een rots beklimmen; zegsw. de troon beklimmen, de regering aanvaarden, beklinken (door klinken, iets aan iets anders: vastmaken; inz. fig. vast afspreken, beslissen): de zaak, het huwelijk is beklonken.

(bə'klimmən) (beklom, beklommen; heeft beklommen) er op klimmen : een rots -. →troon. Syn. bestijgen, opklauteren, opklimmen. Tgst. afdalen.