Wat is de betekenis van Base?

...

v. (-n), (scheik.) loog, stof die een of meer hydroxylgroepen bevat en in waterige oplossing OH-ionen afsplitst: basen vormen zouten als ze in verbinding met zuren treden.

1) (1980+) (Eng.) (drugs) voorgekookte cocaïne. Staat bekend als de pitbull onder de drugs want het heeft een verwoestende werking. De roes werkt slechts enkele minuten en veroorzaakt impulsief-agressief gedrag. Ook wel: basecoke. Syn.: crack*. Baseman is slang voor iemand die base gebruikt. • 'Baseheads' is de titel van de plaat die gaa...

Een stof die met een zuur reageert tot een zout. Behalve de alkaliën, die vaak metaalhydroxyden zijn, horen tot de basen ook een aantal organische stikstofverbindingen. Een waterige oplossing van een base heeft altijd een PHgraad groter dan 7.

Base is een alkaline stof, die een pH heeft die hoger is dan 7,5.

basis

Base - (Eng.), gekookte cocaïne. In een portiek, schuin tegenover de bar, verwarmden rasta’s met een aansteker ‘base’ op een lepeltje. Jan Brokken: De blinde passagiers, 1997 Het feit dat dealers steeds vaker kant en klare ‘base’ op straat verkopen is voor een deel ook het gevolg van het opjaagbeleid. Nieuwe Revu, 02-01-97

[v. Gr. basis = bodem, voetstuk; zie basis] (chemie) in de traditionele opvatting een stof waarin een metaal verbonden is met een of meer hydroxylgroepen, -OH (bijv. NaOH, natriumhydroxyde, natronloog).

loog; scheikundige verbinding die met een zuur een zout en water vormt