Wat is de betekenis van aanschouwing?

v. (-en), 1. de daad van aanschouwen ; 2. voorstelling door aanschouwen (in de geest) verkregen.

aanschouwing - Zelfstandignaamwoord 1. het aandachtig waarnemen van iets ♢ Op het eerste gezicht zou je hiervan zeggen dat ik dat uit eigen aanschouwing weet. Woordherkomst Naamwoord van handeling van aanschouwen met het achtervoegsel -ing.

Aanschouwing betekent: 1) (alg.): dat wat gezien wordt; 2) (beeldend): naar de aanschouwing: benaming die gebruikt wordt voor het nauwkeurig bekijken van de visuele werkelijkheid; bijv. een stilleven of een landschap; men onderscheidt aanschouwing nabij en aanschouwing veraf; zie ook voorstelling (2), waarneming.

heeft in de christelijke taal als term een heel eigen betekenis. Vooreerst wordt deze term soms (in het katholieke spraakgebruik betrekkelijk zeldzaam) gebezigd als gelijkluidend met contemplatie in de mystiek. Deze aanschouwing blijft in de sfeer van het geloof; vandaar dat men aan deze Godskennis en Godservaring, hoewel zij zich ongetwijfeld bove...

v. -en (het aanschouwen; voorstelling, zielebeeld).

Het middeleeuwse geleerdenonderwijs, d.w.z. het inprenten van wat door gezaghebbende schrijvers inzake wereldse en bovenwereldse zaken was geschreven, bevatte bij alle verbaliteit en abstracte muggenzifterij toch reeds een weinig aanschouwelijkheid, waar het den student in staat stelde zelfstandig te onderzoeken, of de nieuwe godsdienstige stelling...

(a:n'schouwing) v. (-en) 1. Eig. het aanschouwen : de van een landschap. 2. Metn. indruk bij het aanschouwen opgenomen : in de ziel bewaarde -en. Syn. gewaarwording, voorstelling, waarneming.

aanschou'wing, v. (-en), 1. de daad van aanschouwen; in een bijzondere opvatting in de mystiek, ter uitdrukking van een onmiddellijke gemeenschap met God, die de begrippen van het denken te boven gaat; schouwen; 2. voorstelling door aanschouwen (in de geest) verkregen.

zie Waarneming.