De Sharpe ratio is een maatstaf die de verhouding aangeeft tussen het eventuele risico en de opbrengst van een investering of belegging. De Sharpe ratio is vernoemd naar William Forsyth Sharpe, die de berekening in 1966 bedacht.
In de financiële wereld wordt de Sharpe ratio veelal gebruikt om de prestatie van een bepaalde investering te berekenen. Bij deze berekening worden eventuele risico’s inbegrepen, waardoor de ratio een voor risico gecorrigeerde meting is. Voor het berekenen van de Sharpe ratio heeft men de volgende waarden nodig: het rendement van een belegging (R), het rendement van een benchmark van een risicoloze belegging (Rf) en de standaarddeviatie van de waarde van de belegging (sigma), in andere woorden, de verwachtte range waarbinnen de waarde van de belegging kan schommelen. Volgens Sharpe is een goed voorbeeld van een risicoloze belegging het investeren in schatkistpapier.
Stel belegging A heeft een rendement van 5 procent en een standaarddeviatie van 10 procent. Belegging B heeft een rendement van 8 procent en een standaarddeviatie van 20 procent. Als het rendement van een benchmark van een risicoloze belegging 3 procent is, kan voor beide beleggingen de Sharpe ratio worden uitgerekend. Hiervoor dient men R-Rf te berekenen, oftewel 5-3 = 2 voor belegging A en 8-3 = 5 voor belegging B. Dit getal wordt vervolgens gedeeld door de sigma, oftewel de standaarddeviatie. Voor belegging A geldt dan een Sharpe ratio van 2/10 = 0,20 en voor belegging B een ratio van 5/20 = 0,25. Belegging B geniet in overeenstemming met de Sharpe ratio de voorkeur.
