o’brientechniek

betekenis & definitie

(de) wo - samen met de ‘draaitechniek’ een van de twee technieken bij het kogelstoten, waarbij de kogelstoter, staande met zijn rug richting sector waar de kogel in moet belanden en met de kogel klem liggend tussen de vingers van zijn hand en zijn nek, zich met een soort huppel op één been naar achteren beweegt (aanglijdt), met zijn rechterbeen als hij rechts is, met zijn linkerbeen als hij links is; het aanglijden is voltooid als het aanglijbeen het hart van de kogelstootring heeft bereikt, dan draait de atleet zich om en stoot de kogel zo ver mogelijk weg, syn. aanglijtechniek. Herkomst: begin jaren vijftig ontwikkeld door de Amerikaan Parry O’Brien