Schuw- en schichtigheid, schrikken bijna voor de eigen schaduw, zijn eigenschappen die volgens menselijke maatstaven de bezitter ervan het leven niet bepaald gemakkelijk maken. In de natuur is dat anders.
Daar behoort de schuwheid bij de leefwijze van een dier dat juist zonder die bijzondere voorzichtigheid – want dat is het in wezen – niet lang te leven zou hebben. Levende bewijzen dat ook schichtige dieren kunnen floreren te midden van talloze grote vijanden en tegenstanders, zijn de jakhalzen, de kleine wolfachtige roofdieren. Ze zijn niet altijd schuw; als het zo uitkomt, gedragen ze zich zo brutaal als de beul en zijn het ook wel hardnekkige jagers. Wanneer grote roofdieren in hun buurt een prooi hebben bemachtigd en bezig zijn deze te verorberen, dringen de jakhalzen naderbij om ook van de buit te kunnen profiteren. Grommen en snauwen van de rechtmatige eigenaar doen ze slechts bladzijden 322 en 323 zijn weggevallen.
