Lepels werden al in de oudheid bij het eten gebruikt ; messen daarentegen dienden eeuwenlang alleen voor het voorsnijden van vlees en het verdelen van gebak in kleine stukken. In de 16de eeuw begon men in Italië een vork te gebruiken, de rest van Europa volgde langzaam.
Na de vork met twee tanden kwam die met drie tanden, die tot in het midden van de 18de eeuw algemeen was. In de 17de eeuw was het nog veelal de gewoonte dat iedereen zijn eigen bestek bij zich had: het tafelmes zat vaak in een apart vakje aan de schede van zwaard of dolk. Dit betekent dat lepels, vorken of messen in het begin alleen als losse exemplaren voorkomen. Pas in de 18de eeuw, toen volledige tafelserviezen in gebruik kwamen, maakte men bestekken die in stijl erbij pasten. In diezelfde eeuw kwamen ook verschillende afmetingen in gebruik. Naast groot bestek krijgt men dessertzilver, vruchtemesjes- en grote soep-, groente- en aardappellepels. zie Lepel, Vork, Mes.
