in de 17de en het begin van de 18de eeuw werd snuiftabak in rollen verhandeld en door de gebruiker zelf tot tot poeder geraspt. De oudste snuifraspen zijn van ijzer en voorzien van een houten houder.
Later wordt de houder steeds rijker versierd, bijv. van kunstig gesneden ivoor, hout of zilver. Sommige raspen zijn aan het eind voorzien van een klein doosje waarin de fijngemalen tabak werd opgevangen. Snuifraspen bestonden ook in zakformaat; zij waren dan ea. 10 cm lang en bedekt met een leren of geborduurde foedraal. Winkelraspen zijn groter en minder fijn bewerkt, meestal van hout gemaakt, en soms beschilderd, tegen het midden van de 18de eeuw had iedere stad zijn eigen snuifmolen, hetgeen de handrasp overbodig maakte.
