oorspronkelijk Romeinse penning die in uiterlijk op een munt leek, maar meestal groter van formaat was dan deze. Medaillons werden in beperkt aantal vervaardigd en waren bestemd om door de keizer bij bepaalde gelegenheden te worden weggeschonken.
In de renaissance en in het 18de-eeuwse classicisme werd het medaillon dikwijls als ornament toegepast, in de renaissance vooral op Italiaanse en Franse meubelen (style François I). In het I8de-eeuwse classicistische meubel gebruikte men als medaillon ook porseleinen plaques, die in Vincennes en Sèvres werden gemaakt. Wedgwood legde zich toe op reliëfmedaillons in jasperware. Portretmedaillons zijn een kenmerk van het décor à-guirlandes, een faiencedecoratie die verbonden is met de naam Joseph Olerys. Als sieraad is het medaillon sterk verweven met de Romantiek : een hanger in een ronde, ovale of hartvorm, die aan een lint of ketting om de hals werd gedragen of aan een broche werd gehangen. Het is een klein plat doosje dat opengeklapt kan worden en waarin een aandenken zoals een haarlok, een miniatuur en (na 1860) een foto kan worden bewaard.
