(lt.. verbastering van Majorca), oorspronkelijk Spaans aardewerk met tinglazuur dat in de 14de en 15de eeuw via het eiland Majorca Italië bereikte. In Italië zelf ontstonden eveneens bloeiende centra voor majolicavervaardiging en in de 16de eeuw werd deze industrie ook naar Frankrijk, Zuid-Duitsland, België en Nederland overgebracht door Italiaanse pottenbakkers.
Bij majolica wordt het voorwerp bedekt met een ondoorzichtige laag tinglazuur, waarop de decoratie voor het bakken in hoogvuurkleuren wordt geschilderd. Dikwijls wordt over de schildering nog een doorzichtige laag loodglazuur aangebracht (in Italië 'coperta’ genaamd, in Delft ‘kwaart') om de glans te verhogen en de schildering te beschermen. Gangbare kleuren zijn blauw, groen, geel, bruin, paars en oranje.De termen majolica en faience hebben in wezen dezelfde betekenis: immers het woord faience is afgeleid van Faenza, het grootste majolicacentrum van Italië. De benaming majolica werd echter in de 16de en 17de eeuw voornamelijk gebruikt om speciaal in Italië vervaardigd aardewerk met tinglazuur aan te duiden; faience noemde men alle aardewerk met tinglazuur dat zich onderscheidt door verfijnde vormgeving en decoratie.
