(17201787/ 89), Fr. klokken- en horlogemaker vanaf 1740 in Parijs en vervolgens hofklokkenmaker. Hij ontwierp een verbeterde versie van de pennegang van Amant, waarbij hij de pennen van het rad afwisselend naar voren en naar achteren liet doorsteken en de bekken van het ankerrad eveneens aan beide kanten van het rad liet ingrijpen.
Verder maakte hij talrijke equatieklokken en andere vernuftig geconstrueerde uurwerken. In 1751 ontwierp hij een pendule waarbij het hele gaande werk slechts uit een enkel rad bestond. In 1753 vond hij de dubbele virgulegang uit, welke vinding werd opgeëist door Pierre Augustin Caron, die echter in het ongelijk werd gesteld. In 1755 publiceerde hij Traité de l'Horlogerie. Zijn broeder Jean-Baptiste (le jeune) was eveneens een Parijse uurwerkmaker; hij nam in 1774 zijn neven Pierre-Henry en Pierre-Basile als compagnons op. Zijn bedrijf werd later voortgezet door de zoon van Pierre-Basile, Pierre-Michel Lepaute. De familie Lepaute is nog gedurende de gehele 19de eeuw actief geweest en genoot een uitstekende reputatie.
