het aanbrengen van een decoratief patroon of tekening in metaal of glas d.m.v . een bijtend zuur (etswater). Het oppervlak wordt met een waslaag afgedekt, waarin het decor met de etsnaald wordt ingegrift.
Hierna wordt het voorwerp in het etswater gelegd: alleen de plaatsen waar de waslaag werd verwijderd worden aangevreten. Gradaties in licht en donker kan men verkrijgen door het voorwerp korter of langer in het zuurbad te laten. Het resultaat doet aan een gegraveerd decor denken. Het etsen werd voor het eerst toegepast ter decoratie van harnassen, opgekomen aan het eind van de 14de eeuw en vooral in zwang in de 16de eeuw. In de beeldende kunst werd het etsen voor het eerst in het begin van de 16de eeuw als druktechniek toegepast. o.a. door Albrecht Dürer. Als siertechniek voor glas wordt de etstechniek voor liet eerst toegepast ca. 1670 in Neurenberg (Heinrich Schwanhardt). Tot de 19de eeuw komt echter het etsen als versieringskunst weinig voor: daarna werd het veelvuldig toegepast op zilver en glas.
