(oudned.: Antycksnijder). De vrije, ornamentale vormen van de renaissance (naaktfiguren, portretmedaillons enz.) deden in de meubelkunst de behoefte ontstaan aan specialisten in het versieren 'naar den antycke'.
Zo ontstaat in de loop van de 16de eeuw in vele steden een bij keur geregelde differentiatie tussen kistenmaker en beeldsnijder. Deze splitsing had consequenties voor de constructie van het meubel. Terwijl bij het gotische meubel het beeldhouwwerk met de constructie versmolten is, is de renaissance-sculptuur veelal achteraf erop aangebracht.
