Het quotumbeleid is onderdeel van het Nederlands vluchtelingenbeleid. Het is een regeling waarbij elk jaar een aantal (sinds 1988: 500) vluchtelingen wordt 'uitgenodigd' naar Nederland te komen.
De selectie komt tot stand in samenwerking met UNHCR. Er zijn speciale subquota voor gezinshereniging en gehandicapte vluchtelingen. Het quotum kwam lange tijd vooral (ongeveer 80%) ten goede aan bootvluchtelingen uit Vietnam die in kampen in Oost-Azië verbleven. Andere uitgenodigde vluchtelingen kwamen vooral uit Cambodja, Iran (via Turkije), Chili, en in recente jaren uit Kosovo. Uitgenodigde vluchtelingen krijgen automatisch een vluchtelingenstatus.
Een quotumbeleid wordt door sommige landen, zoals de VS, ook gevoerd voor de toelating van immigranten. Herhaaldelijk is in Nederland en België zo'n quotumbeleid voorgesteld. Het voordeel zou zijn dat de instroom van buitenlanders veel meer controleerbaar en voorspelbaar wordt. Maar de toelating van buitenlanders in West-Europa is voor een groot deel bepaald door familierecht (het recht op gezinshereniging) en asielrecht (het verbod op het terugzenden van asielzoekers met een gegronde vrees voor vervolging). Op die wettelijke verplichtingen mag een quotumbeleid geen inbreuk maken.
