Dit instrument is door Prof. VISSER te Wageningen ontwikkeld met de bedoeling de trekkracht van paarden te meten.
De trekkracht, die het paard moet uitoefenen om de rosmolen in beweging te brengen, wordt geregeld door mot een rem een m.o.m. grote weerstand uit te oefenen, terwijl de trekkracht, die wordt uitgeoefend, gemeten wordt, door het dier te laten trekken aan een zuiger van een met water gevulde cylinder en m.b.v. een manometer de druk op dat water uitgeoefend te meten. Als bezwaar tegen de r.wordt aangevoerd, dat het paard in een (grote) cirkel moet lopen, dat het een vrij duur instrument is en dat het moeilijk verplaatsbaar is, zodat de paarden naar een centraal opgestelde r. moeten worden toegebracht. De belangrijkste voordelen t.o.v. andere methoden zijn dat alle paarden op dezelfde weg trekken, zodat dus de te verrichten verplaatsingsarbeid van de dieren zelf gelijk is. dat de trekkracht onder het trekken kan worden gevarieerd, en dat men de paarden voortdurend kan observeren wat voor het beoordelen van de trekhouding van belang is. De bezwaren waren echter van dien aard dat men in Ned. de laatste jaren meer de voorkeur is gaan geven aan een remwagen voor het vaststellen van de trekkracht van paarden.