De druifluis, P.vitifolii SHIM., is oorspronkelijk uit N. Am. afkomstig.
De verspreiding van dit voor de wijnbouw uiterst schadelijke insect heeft in het midden van de 19e eeuw plaatsgevonden met plantgoed van wijndruiven. Spoedig werd de Franse wijnbouw met de ondergang bedreigd en vanuit Frankr. verspreidde de druifluis zich over geheel Eur. Tegenwoordig is ze van secundaire betekenis door het gebruik van Am. onderstammen.De druifluis behoort tot de fam. der Phylloxeridae (o. Hemiptera). de biol. is zeer gecompliceerd, daar 5 morphologisch verschillende vormen van de soort voorkomen, die zich ook biol. onderscheiden. Men onderscheidt: de geslachtsdieren (sexuales) die de wintereieren leggen; de fundatrix of stammoeder, die daaruit ontstaat; de galluizen levend op de bladeren; de wortelluizen op de wortels (al deze vormen zijn ongevleugeld); en daarnaast wordt ook nog een gevleugelde vorm onderscheiden. Op de geslachtsdieren na bestaan alle vormen uit vrouwelijke dieren die zich parthenogenetisch voortplanten. De Europese wijndruif (Vit is vinifera) is in tegenstelling met enige Am. soorten (V.ripana; V.berlandieri; V.rupeslris) zeer gevoelig voor de wortelluizen. Op de plaatsen, waar de luizen hebben gezogen, ontstaan galachtige verdikkingen, die ten slotte kankerachtig verworden. De wortel sterft hierdoor af.
