1. (bodemk.) Door de wind van elders aangevoerde en daarna afgezette grond, meestal bestaande uit stuifzand. O.g. zijn veelal te herkennen, doordat onder het bodemprofiel, dat zich in de o. g. heeft gevormd, een oud bodemprofiel in de oorspronkelijk aanwezige gronden zichtbaar is.
2. (bosb.) Het gedeelte van de zandverstuivingen, dat tot heuvels is opgestoven en dat dus gedeeltelijk ligt boven het niveau van het oorspronkelijke terrein vóór de verstuiving. Deze gedeelten zijn het meest geschikt voor bebossing, wanneer zij althans voldoende tegen verdere verstuiving zijn vastgelegd b.v. door afdekken met heidetakken. Zij bevatten meer plantenvoedende stoffen en hebben een hogere luchtcapaciteit, dan de lagere gedeelten.