(volksk.) waren vanouds de schrik van de boeren op eenzaam gelegen hoeven. Ze kwamen in de nacht bedelen, waarbij ze met brandstichting dreigden, als ze hun zin niet kregen.
Ze hadden hun gezichten zwart gemaakt. Ze staken een pollepel door het gootgat of door het hoendergat in de schuurdeur en daar moest de boer zijn offer inleggen. Berucht waren de jaren van de aardappelziekten, 1845 en daarna. Toen verdienden de boeren zeer veel door de buitengewone prijzen van het graan en de bonen. De honger maakte menige arbeider tot nachtbidder.
