(Ned.) Deze wet dateert van 15 dec. 1917, S. 706, laatst gewijzigd 29 Juni 1925 (S. 308). de wet werd ingesteld om genoemde diersoorten tegen uitroeiing te vrijwaren. De voornaamste bepalingen zijn: Het is verboden mollen en egels te vangen of te doden op gronden bij anderen in gebruik, tenzij met schriftelijke toestemming van de Commissaris der Koningin van de betreffende provincie en met schriftelijke toestemming of in gezelschap van de gebruiker van de grond.
Dit geldt niet voor de leden van het gezin van de gebruiker van de grond of mensen bij hem in dienst. Voorts is het verboden mollen of egels of huiden van deze dieren in voorraad te hebben, te verkopen of te vervoeren, tenzij met schriftelijke toestemming van de Comm. v. d. Koningin. Het is verboden kikvorsen of delen van kikvorsen in voorraad te hebben, te verkopen of kikvorsen ten getale van meer dan 10 of delen van kikvorsen te vervoeren. Van dit verbod kan ontheffing worden verleend door de Comm. v. d. Koningin. (België) In België is deze stof geregeld bij de K.B. van 30 Jan. 1893 (kikvorsen) en 5 Febr. 1920 (mollen). Het eerste van deze besluiten verbiedt kikvorsen te vangen, te vernietigen, geheel of gedeeltelijk te verkopen of tot verkoop aan te bieden. Nochtans mogen eigenaars van kikvorskwekerijen, die gevestigd zijn in de door de Min. aan te wijzen gemeenten, dode kikvorsen naar het buitenland uitvoeren op de, bij ministerieel besluit, te bepalen tijdstippen. Het tweede besluit voorzag aanvankelijk het volstrekt verbod om mollen te vangen. Nadien (K.B. van 31 Mrt 1925) werden ten voordele van de eigenaars of houders van gronden of hun gemachtigden zekere verzachtingen in dit besluit aangebracht.