Het verveningsbedrijf, dat eertijds, m.n. in de Middeleeuwen, in Z.W. Ned. meestal op voor dit doel tijdelijk bedijkte gronden, z.g. moerdijken, werd uitgeoefend.
Het veen, gestoken na verwijdering van de bedekkende kleilaag, werd gedroogd en/of als brandstof of als grondstof voor zoutwinning gebruikt (zelnering). De m. is een der belangrijkste oorzaken geweest van overstromingsrampen. Reeds zeer vroeg bestonden strenge voorschriften, dat men niet binnen een bepaalde afstand van de zeedijken mocht moeren. Op vele plaatsen kan men aan de ongelijke ligging van het land de percelen, waar m. heeft plaatsgevonden, herkennen (z. Uitgemoerde gronden).