Feitelijk de kennis van de kruiden, of het kruid, dus van de sappige, niet-houtige planten, die in de 16e en 17e eeuw als genees-, moes- en keukenkruiden de belangrijkste plaats innamen in de kruidboeken der botanici, die evenwel ook bomen en heesters er in beschreven. Toen kreeg k. de wijdere betekenis van plantkunde, maar in die betekenis wordt de term thans vrijwel niet meer gebruikt (kwam nog in Ned.
Kruidkundig Archief voor, welk periodiek sinds 1952 niet meer bestaat). Thans wel gebruikt in de beperkte betekenis: leer der geneeskrachtige kruiden.