(volksk.) Toen men de afwatering nog minder goed beheerste, stonden in veel streken de landerijen tot diep in het voorjaar onder water en werden nog vrij veel ganzen gehouden. Als dan het dorsen afgelopen was, vermaakte het boerenvolk zich met het spel met de ganzevleugel.
De kunst was, zo’n vleugel zodanig te werpen, dat men met het geringste aantal worpen rondom het huis was. Het spel is nu welhaast vergeten, maar men hoort nog van iemand zeggen als hij niet veel uitvoert: hij smijt met de ganzevleugel.
