Natuurlijk zijn ze niet zo imposant als de krijtrotsen bij Dover. Toch zijn de steil aflopende kustranden langs de Friese IJsselmeerkust wel degelijk echte kliffen. De hoogste kliffen van Nederland zijn het Oudemirdumerklif en het Mirnserklif (bij Mirns). De steile keileemhoogtes ontstonden in de tijd dat de Zuiderzee nog vrij spel had en bij storm hele stukken uit de kust wegvrat.
Voor de kust van de Friese zuidwesthoek liggen fraaie wildreservaten en vogelbroedplaatsen op voormalige zandbanken, de zogeheten 'waarden'. Vroeger liepen deze buitendijkse gebieden bij vloed onder water. Maar de Afsluitdijk maakte een einde aan de getijdenwisseling. De voormalige zoute zee werd geleidelijk een zoet meer. De waterstand zakte. Hierdoor kwamen de zandplaten voor de kust vrijwel droog te liggen. Een gedeelte ontwikkelde zich tot natuurgebied en een deel werd als cultuurland ingericht.
Informatiecentrum Mar en Klif vertelt alles over de kliffen en het omringende landschap, de natuur, cultuur en historie van de zuidwesthoek van Friesland. Er zijn onder meer ook een dassenburcht en een heemtuin te zien. Adres: Brink 4.
De provinciale natuurorganisatie It Fryske Gea organiseert rondleidingen in deze bijzondere gebieden.
TIP: Op het Roodeklif ligt een reusachtige zwerfkei met het Friese opschrift 'Leaver dea as slaef' ('Liever dood dan slaaf'). Die strijdkreet herinnert aan de Slag bij Warns in 1345. In dat jaar joegen de Friezen de binnenvallende Hollanders terug in zee. De Hollandse graaf Willem IV kwam daarbij om het leven. Zijn stoffelijk overschot werd bijgezet in een klooster bij Bolsward. Omdat de graaf geen kinderen had, kwam er een einde aan de Hollandse grafelijke aanspraken op Friesland. De Friezen waren weer eigen baas. De Slag bij Warns wordt elk jaar in september herdacht.
