Dharma is een centrale term in het boeddhisme die in heel wat verschillende en onderling verbonden betekenissen gebruikt wordt.
1. De realiteit, de ‘kosmische wet’ die de hele wereld onderstut. In deze betekenis kan ‘dharma’ dus op elke natuurwet slaan, maar in de praktijk heeft de term voornamelijk betrekking op de leegte, de geconditioneerde oorzakelijkheid (karma) en de onderlinge afhankelijkheid (innen).
2. Het ‘onderricht’ van de Boeddha, dat mensen in staat stelt om in harmonie te leven met de dharma in de eerste betekenis en te ontwaken uit de sluier van illusies die ons zoveel leed berokkent. Dit is de dharma waartoe boeddhisten hun toevlucht nemen (drie schatten). Het bestaat uit ethisch gedrag (kai), meditatie (jo) en wijsheid (e).
3. ‘Verschijnsel’, als manifestatie van de eerste dharma en dus voorzien van alle kenmerken van de realiteit.
4. Boeddhistische ‘gedragsregels’ en –normen.
5. ‘Mentale inhoud’, de weerspiegeling van een verschijnsel in de menselijke geest.
6. In een later ontwikkelde systematisering van het oude boeddhisme kon dharma ook ‘factor van bestaan’ betekenen: de bouwstenen van de wereld en onze ervaringen ervan.
