Arhat is het ideaal van de ontwaakte heilige zoals beschreven in het oude boeddhisme en uitgedrukt in de gevoeligheden van de toenmalige Indiase religieuze cultuur.
De arhat is iemand die al zijn onzuiverheden opgelost heeft en daardoor niet meer herboren zal worden in de wereld van samsara. In het licht van de opkomende mahayanastromingen enkele eeuwen later, werd de arhat egoïsme en oppervlakkigheid aangewreven, omdat hij zich enkel inzette voor zijn eigen snelle ontsnapping uit het lijden. Deze houding werd later ook in de klassieke zen overgenomen, maar Dogen was het oneens met de polemiek tegenover de arhat en drukte zijn grote eerbied uit voor het daadwerkelijke ontwaken van de grote meesters van de oude school.
