plantengeslacht.
De meeste steenbreeksoorten zijn planten van het hooggebergte. Slechts weinige van de rond honderd Europese soorten groeien in de vlakte. Zij dringen in de poolgebieden en in het hooggebergte tot aan de grenzen van het plantaardig leven door, tot aan Noord-Groenland b.v., en in de Alpen tot een hoogte van 4000 m; in de Himalaja zelfs tot 6000 m. De meeste steenbreken vormen rozetten of kussens. Zeer algemeen is Saxifraga aizoon, waarvan de bladeren van de rozet aan de rand bezet zijn met groefjes die witte kalk uitscheiden.
