1 . een episch-lyrisch lied of gedicht dat op zeer levendige en spannende wijze een historisch voorval, de strijd tussen mens en mens of tussen mens en natuur uitbeeldt. Bekende balladen vinden wij in de Middelnederlandse letterkunde, b.v.
Lied van heer Halewijn; bekende dichters van cultuurballaden zijn: Bilderdijk, Staring, Hofdijk, Goethe, Schiller, Uhland, Heine, Wordsworth, Tennyson. Oorspronkelijk was de ballade een danslied; in de Late Middeleeuwen en bij de rederijkers in de 15de en 16de eeuw werd met ballade meestal een kunstig gevormd refrein bedoeld; 2. in de muziek een eenstemmige compositie van zulke balladen. Zij verkregen door Karl Loewe hun definitieve, muzikale vorm. Balladen werden voorts gecomponeerd
door Schubert, Schumann, Brahms en Hugo Wolf.
