Vage lichtplekken, lichtende wolkjes tusschen de sterren waarneembaar. Zij zijn door fotografie het best aan te toonen.
De helderste vlekken zijn ovaal, spiraalvormig, sommige zijn ringvormig. De even zichtbare vlekken zijn ontelbaar en er is geen vorm aan te ontdekken. Zij geven geen doorloopend spectrum bij de ontleding van hun licht, maar alleen strepen in het blauw en groen, de zgn. waterstofstrepen, die kenmerkend zijn voor gloeiende waterstof. Hieruit kan men afleiden, dat nevelvlekken uit gloeiende gasmassa’s bestaan. Zij zijn ver van de aarde verwijderd. Vele vlekken, die men eerst voor nevelvlekken hield, zijn later herkend als sterrenhoopen. Deze geven een doorloopend spectrum bij de ontleding van hun licht in tegenstelling met de echte nevelvlekken.
