Blauwe, ondoorschijnende, uit hard kiezelzuur bestaande steen, met goudgele stippen en aderen, die veroorzaakt worden door bijmenging van koper. De blauwe kleur van lazuursteen is aan koperverbindingen te danken.
Evenals alle kwarts is lazuursteen goed te polijsten en werd daarom van ouds als siersteen gebruikt, Vroeger maakte men van dezen steen schilderijverf: alle blauwe kleuren waren lazuursteenblauw. Men verhitte den steen voorzichtig en dompelde hem daarna in koud water, waardoor hij vergruisde. Het gruis werd met azijn uitgetrokken om alle koolzure kalk te verwijderen en daarna werd het met lijnolie, was, hars en pek gemengd, waardoor de korrels goed samenpakten. De massa werd dan onder water gewreven, totdat het gruis fijn was en het water zich blauw kleurde. Het zwevende poeder liet men bezinken. Dit bezinksel, dat ten slotte een geringe hoeveelheid was, (slechts 3 %) noemde men ultramarijn.
Die ultramarijn was peperduur. Sedert honderd jaar is echter het kunstmatige ultramarijn in gebruik, dat goedkoop is. Dit is echter een geheel andere stof en daar door is het vaak mogelijk geweest vervalschingen van oude schilderijen te ontdekken. Andere blauwe verfstoffen heeft men ook dennaam van lazuur gegeven. Zoo heeft men salpeterzuurkoper, donkerblauwe kristallen, die water aantrekken en vervloeien en die men in katoendrukkerijen en in vuurwerkfabrieken als kleurstof gebruikt, den naam koperlazuur gegeven. Lazuurblauw is een blauwe verfstof bestaande uit blauwe klei.
