Een binnendijk, die het land tegen overstrooming beveiligt, indien de buitendijk doorbreekt; een slaperdijk dus. De inlaagdijk legde men ten minste 150 meter binnen den zeedijk, opdat het instroomende water den inlaagdijk niet zou beschadigen.
Eertijds paste men deze wijze van beveiliging toe in Zeeland, waar nog oude inlaagdijken te vinden zijn. De bekende broedplaatsen van meeuwen op het eiland Schouwen zijn gelegen op eilandjes in het water, tusschen die „inlagen”, die nu als boezem voor de bemaling dienst doen.Tegenwoordig maakt men geen inlaagdijken meer, omdat men nu weet, dat dijkbreuken ontstaan door de uitschuring der getijstroomen. Men beschermt de onderzeesche oevers, dus het deel van den dijk onder water, met rijswerken, zinkstukken en dergelijke.
