(19e eeuw) (< verkorting van wambuis) (inf.) slaag krijgen. Stoett vermeldt de uitdrukking onder 'iemand op zijn huid geven': op zijn wammes krijgen, iemand wammesen, wammes krijgen (V.d. Water, 149); iemand op zijn gezicht geven.
• Op zijn Wammes krijgen (er slecht afkomen). (Jacob van Lennep: Zeemans-woordeboek: Behelzende een verklaring der woorden, by de scheepvaart . 1856)
• Zij kwamen hem op zijn wammes. (P.J. Harrebomée: Spreekwoordenboek der Nederlandsche taal. 1858-1862)
• op zijn wammes krijgen, iemand wammesen, wammes krijgen. (F.A. Stoett: Nederlandse spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden. 4de druk. 1923-1925)
• Als-ie in z'n kamertje staat te tandakken, valt z'n oog op het opschuifbare venster in den achterwand. Hij springt er op toe, schuift het open, pakt haar in der „wammes" en duwt haar zoo goed en zoo kwaad als mogelijk is naar buiten. Enkele oogenblikken later staat hij weer, alsof er niets gebeurd was, naast de beide Officieren, die een heel klein beetje lont beginnen te ruiken. (Fr. Van de Vrande: Grensleven. 1936)
• (F. Kerdijk: Alles wel aan boord. Spreekwoorden en zegswijzen ontleend aan het Nederlandse zeewezen. Derde herziene druk. 1946)
• (Jan Luitzen: Wie roept de jan-lik-mijn-bord-af even? Plat-Mokumse spreuken, woorden en verhalen. 2007) p. 70
