Romeinse versie van het gebruik van de plechtige godenmaaltijd bij de Grieken (κλινη, θεοξενια), waarbij beelden of symbolen van goden op ligbedden aanlagen zoals de mensen dit deden. Dit kon geschieden in een particulier huis of in een heiligdom, voor één god of voor verscheidene goden tegelijk, zoals voor het eerst in 399 vC naar aanleiding van het uitbreken van de pest gebeurde; het sibyllijnse orakel had hiervoor als deelnemers aangewezen Apollo en Latona, Hercules en Diana, Mercurius en Neptunus.
Aan het laatste bekende lectisternium, dat gehouden werd na de romeinse nederlaag bij het Trasumeense Meer (217 vC), namen echter de twaalf olympische goden deel.Lit. G. Wissowa (PRE 12, 1108-1115). K. Latte, Römische Religionsgeschichte (München 1960) 242-244. - J. Gagé, Apollon romain.
Essai sur le culte d’Apollon et le développement du ritus graecus a Rome des origines à Auguste (Paris 1955) 168-179. [A. J. Janssen]
